Στη Βαγδάτη εισβολή στην πρεσβεία των ΗΠΑ, απόηχοι πολιορκίας στην Τεχεράνη πριν από 40 χρόνια
Τι συνέβη το 1979 και γιατί οι ΗΠΑ κατηγορούν το Ιράν για την επίθεση της Τρίτης στην πρεσβεία του στο Ιράκ;
Οι όμηροι καίνε την αμερικανική σημαία στην πρεσβεία στην Τεχεράνη το 1979. Το απόγευμα της Τρίτης (ώρα Ινδίας), καθώς αρκετές δεκάδες διαδηλωτές εισέβαλαν στο συγκρότημα της πρεσβείας των Ηνωμένων Πολιτειών στη Βαγδάτη, σπάζοντας παράθυρα και ανάβοντας φωτιές, και ένα πλήθος χιλιάδων συνωστίστηκε στους δρόμους έξω φωνάζοντας Θάνατος στην Αμερική, John R Bolton, ο οποίος ήταν ο υπήκοος των ΗΠΑ Σύμβουλος Ασφαλείας μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2019, αναρτήθηκε στο Twitter: Η επίθεση στην πρεσβεία των ΗΠΑ στη Βαγδάτη είναι κατευθείαν από το βιβλίο του Ιράν το 1979…
Αρκετές ώρες αργότερα, ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έγραψε στο Twitter ότι η Πρεσβεία των ΗΠΑ στο Ιράκ είναι, και είναι εδώ και ώρες, ΑΣΦΑΛΗ!, με σπουδαίους Πολεμιστές, μαζί με τον πιο θανατηφόρο στρατιωτικό εξοπλισμό στον κόσμο, παρόντες στο χώρο. Απείλησε ευθέως το καθεστώς στην Τεχεράνη: Το Ιράν θα θεωρηθεί πλήρως υπεύθυνο για χαμένες ζωές ή ζημιές που προκλήθηκαν σε οποιαδήποτε από τις εγκαταστάσεις μας. Θα πληρώσουν ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ! Αυτό δεν είναι προειδοποίηση, είναι απειλή.
ο Οι ΗΠΑ πιστεύουν ότι η επίθεση στο συγκρότημα της πρεσβείας κατευθύνθηκε από την Τεχεράνη και υπό την ηγεσία της πολιτοφυλακής Kata'ib Hezbollah, η οποία είναι διαφορετική από τη Hezbollah στο Λίβανο, αλλά, όπως και η τελευταία, είναι στενά ευθυγραμμισμένη με τη Quds Force, την υπερπόντια πτέρυγα επιχειρήσεων του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC). Η Χεζμπολάχ, η Κατάιμπ Χεζμπολάχ και οι Φρουροί της Επανάστασης έχουν χαρακτηριστεί διεθνείς τρομοκρατικές οργανώσεις από τις ΗΠΑ.
Τι συνέβη το 1979 και γιατί οι ΗΠΑ κατηγορούν το Ιράν για την επίθεση της Τρίτης στην πρεσβεία του στο Ιράκ;
joseph lacob καθαρή αξία
Κατάληψη στην πρεσβεία της Τεχεράνης
Στις 4 Νοεμβρίου 1979, νεαροί οπαδοί του Αγιατολάχ Ρουχολάχ Χομεϊνί που αυτοαποκαλούνταν Μουσουλμάνοι Φοιτητές Ακολουθώντας τη Γραμμή του Ιμάμη έσπασαν τις πύλες της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Τεχεράνη και κατέλαβαν το συγκρότημα και τους 63 Αμερικανούς πολίτες που βρίσκονταν στις εγκαταστάσεις. (Άλλοι τρεις Αμερικανοί διπλωμάτες συνελήφθησαν στο Υπουργείο Εξωτερικών.) Η κρίση διήρκεσε ολόκληρες 444 ημέρες — μέχρι τις 20 Ιανουαρίου 1981, όταν αφέθηκε ελεύθερη η τελευταία παρτίδα από τους 52 Αμερικανούς που συνελήφθησαν όμηροι.
Το περιστατικό - το πιο συνεπές του είδους του τις τελευταίες δεκαετίες (μαζί με την επίθεση το 2012 στην πρεσβεία των ΗΠΑ στη Βεγγάζη της Λιβύης, κατά την οποία σκοτώθηκε ο Αμερικανός πρέσβης και ένας αξιωματικός των ξένων υπηρεσιών) - έθεσε τη σχέση μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν σε ένα θεμελιωδώς εχθρικό καστ, οι απόηχοι του οποίου συνεχίζουν να αντηχούν για περισσότερα από 40 χρόνια. Η κατάληψη της πρεσβείας, ένα θεμελιώδες γεγονός της Ισλαμικής Επανάστασης, εδραίωσε την αντίληψη του καθεστώτος των αγιατολάχ ως αμετάκλητα φονταμενταλιστικό και αντιδυτικό, και έκτοτε βρίσκεται στο επίκεντρο της αφήγησης των ΗΠΑ για το Ιράν ως απατεώνων που δεν έχει σεβασμό των διεθνώς αποδεκτών αρχών του δικαίου, της ηθικής ή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το πλαίσιο στο Ιράν
Ο τελευταίος Σάχης του Ιράν, Μοχάμαντ Ρεζά Παχλαβί, ο οποίος είχε εγκατασταθεί και διατηρηθεί στην εξουσία από τις δυτικές δυνάμεις με επικεφαλής τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο, ήταν στενός σύμμαχος των ΗΠΑ για δεκαετίες. Υπό αυτόν, το Ιράν ήταν το προπύργιο της Δύσης ενάντια στη Σοβιετική Ένωση, και ο αυταρχικός Σάχης επιδίωκε δυναμικά τον εκσυγχρονισμό του δυτικού στυλ στη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της καταστολής των θρησκευτικών ομάδων. Καθώς ο δημόσιος θυμός εναντίον του Σάχη κορυφώθηκε, το αχανές συγκρότημα της πρεσβείας των ΗΠΑ έγινε, από τους τελευταίους μήνες του 1978 και μετά, το σκηνικό μεγάλων διαδηλώσεων από Ιρανούς που αντιλαμβάνονταν τις ΗΠΑ ως τον κύριο ευεργέτη του.
Στις 16 Ιανουαρίου 1979, ο Σάχης διέφυγε από το Ιράν για την Αίγυπτο και την 1η Φεβρουαρίου, ο Χομεϊνί επέστρεψε θριαμβευτικά στη χώρα του μετά από 15 χρόνια εξορίας. Στις 22 Οκτωβρίου, ο έκπτωτος Σάχης έφτασε στις ΗΠΑ για ιατρική περίθαλψη, προκαλώντας έκρηξη οργής στον ιρανικό δρόμο, που τελικά είχε ως αποτέλεσμα την εισβολή στην πρεσβεία στις 4 Νοεμβρίου.
Η εκτυλισσόμενη κρίση
Οι αρχικές διαπραγματεύσεις από εκπροσώπους του Προέδρου Τζίμι Κάρτερ και διπλωμάτες άλλων χωρών στο Ιράν δεν προχώρησαν. Η διάθεση της χώρας ήταν σκληρά αντιαμερικανική και η μοίρα των ομήρων βρισκόταν επίσης σε μια διαμάχη μεταξύ αντίπαλων επαναστατικών φατριών. Ο Mehdi Bazargan, ο οποίος είχε διοριστεί Πρωθυπουργός από τον Χομεϊνί, παραιτήθηκε στις 6 Νοεμβρίου. Οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να δεχτούν το βασικό αίτημα των ληστών ομήρων για την επιστροφή του Σάχη — και αντί αυτού σταμάτησαν να αγοράζουν ιρανικό πετρέλαιο, πάγωσαν τα περιουσιακά στοιχεία του Ιράν στην Αμερική, άσκησαν πιέσεις με άλλες χώρες και στα Ηνωμένα Έθνη, και οδήγησε το Ιράν στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης (όπου τελικά κέρδισε).
Εν τω μεταξύ, στις 17 Νοεμβρίου, 13 γυναίκες και όμηροι αφροαμερικανών απελευθερώθηκαν. Στις 11 Ιουλίου 1980, ένας άλλος όμηρος που είχε αρρωστήσει πολύ αφέθηκε ελεύθερος. Ξεχωριστά, στις 28 Ιανουαρίου 1980, έξι Αμερικανοί διπλωμάτες που είχαν γλιτώσει από τον όμηρο και είχαν καταφύγει από τον ανώτερο Καναδό διπλωμάτη John Sheardown, έκαναν μια δραματική απόδραση μαζί με δύο πράκτορες της CIA σε μια πτήση της Swissair στη Ζυρίχη. (Η ιστορία τους μυθιστορηματίστηκε στο Escape from Iran: The Canadian Caper (1981) και στο βραβευμένο με Όσκαρ Argo (2012).
Στις 24 Απριλίου 1980, μια επικίνδυνη στρατιωτική απόπειρα να πετάξει τους ομήρους από την Τεχεράνη απέτυχε τραγικά αφού τρία από τα οκτώ ελικόπτερα στην αποστολή δυσλειτουργούσαν και το τέταρτο ενεπλάκη σε ατύχημα καθώς οι δυνάμεις των ΗΠΑ προσπάθησαν να αποσυρθούν βιαστικά. Οκτώ Αμερικανοί στρατιώτες σκοτώθηκαν και το Ιράν έδειξε τα σώματά τους στην τηλεόραση, προς ταπείνωση της κυβέρνησης Κάρτερ. Στη συνέχεια, όλες οι διπλωματικές προσπάθειες σταμάτησαν και το Ιράν ενίσχυσε τα μέτρα ασφαλείας γύρω από τους ομήρους.
Μοιράσου Το Με Τους Φίλους Σου:
